Η σμίλη του χρόνου πόση ομορφιά αφήνει πίσω της. Πόση ζωντάνια βγαίνει από το λουλακί σοβά. Όσο παλιό και να ΄ναι, σε τραβάει, δε σε αφήνει ασυγκίνητο. Στέκεται εκεί θυμίζοντας να την ομορφιά του παρελθόντος. Βγαλμένο από παραμύθι, από κάποιο παιδικό όνειρο. Κι ας πάλιωσε. Η ομορφιά δε χάνεται.
