Σαν την ψυχή στο πουθενά που γαληνεύει. Σαν το μυαλό στο άπειρο που ηρεμεί. Νοιώθεις εδώνα Το παιχνίδι της φύσης με τα χρώματα που συναρπάζει το βλέμμα και τις αισθήσεις. Αδύνατο τόση ομορφιά να χωρέσει μέσα σου, να την χορτάσεις. Προσπαθείς μάταια με το πινέλο και τη σπάτουλα να κλέψεις λίγο από το απέραντο που έφταιξε ο θεός. Μάταια. Όμως εκεί, εκστασιασμένος προσπαθείς. Δεν σε αφήνει η τόση ομορφιά να μην την κυνηγήσεις. Τουλάχιστον το ζεις. Έτσι είναι η Προβηγκία. Πλανεύτρα.